Kimsesiz sokağa
Kimsenin bakamadığı saatlerde
Sokak kadar sakin kalamam.
Bu saatler ki
Dünyevi mesaiye hayal
Beşerin ortak tek askeri
Çalışanlar ordusuna bir ihtilal.
Sakin kalamasam da dışarı da bakamam.
Sadece, pazarda horlanmışlık satmaya gidenlerin
Traktörleri geçer sokaktan bu saatte.
Bildiğimden yolların gözyaşlarını
-Bazı bilmelere lanet ederek-
Sokakları ve kaldırımları
Cildi parlak kaputlarla doldururum
Bir bakışımda yıllar geçer
Bir yığın hurda olur bütün ciltler.
Gözümü açıp dışarı baksam
Bu boş sokaklar cep yalanlarıyla dolar.
Fıtratım aykırı sayılır.
Mesnetsiz laf kalabalıklarını ilim sayarak
Nefis mabedler yaparlar.
Yığınla hayratı unutup
Sapkınların hoyratından su içer çocuklar.
Menfaatsiz kalmaktan
Sanki ölüm yokmuş gibi korkup
Yorganların altında ağlar isyanlar.
Korkarım.
Küçük kardeşimin
Bilmediği hayattan küçük dışlanmışlıklarını
Düzelmeyi bekleyen küçük yanlışlarını
Ve onun kabından taşamayan küçük kahramanını
Hatrımdan bir ufak geçmiş anısı gibi silerek
Hakkım olmayan bir umutsuzluğa meylederim.
Sonra kıbleden kaldırdığım resimler hesap sorar.
Karşıma dikilir bir fotoğrafçının yalancı nuru:
"Sen çaresiz kalasın diye mi güldük?"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder